εκδικητής

Sustantivo (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ)
vengador m.

εκδίκηση / εκδίκησις (K.)

Sustantivo (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ)
venganza f.


Pronunciación
ekdíkisi /ekdíkisis


Declinación

                         SINGULAR (ENIKOΣ)                               PLURAL (ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ)

nominativo       εκδίκηση / εκδίκησις                εκδικήσεις

    genitivo        εκδίκησης / εκδικήσεως         εκδικήσεων

  acusativo        εκδίκηση  / εκδίκησιν              εκδικήσεις

   vocativo         εκδίκηση / εκδίκησι              εκδικήσεις

ενώ

Conjunción (ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ)

1.mientras
2. aunque

Pronunciación
enó

Etimología
Del G.A. ἐν ᾧ

οφείλομαι

Verbo (ΡΗΜΑ)
deberse


Pronunciación
ofílome


Conjugación

οφείλω

Verbo (ΡΗΜΑ)
deber

γενναιότητα

Sustantivo (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ)
valentía, bravura f.

Pronunciación
yeneótita


Declinación

SINGULAR (ENIKOΣ)                            PLURAL (ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ)

nominativo       γενναιότητα              γενναιότητες

    genitivo        γενναιότητας           γενναιοτήτων

  acusativo        γενναιότητα              γενναιότητες

   vocativo         γενναιότητα           γενναιότητες