μένω

Verbo (ΡΗΜΑ)
1. quedar(se)
2. vivir

copre.:  έμενα, aór.: έμεινα, fut. simpl. : θα μείνω, subj. : να μείνω, imperativo: μείνε

μένω στην έλλαδα (vivo en Grecia)

μείνε μαζί μου (quédate conmigo)

δεν μπορείς να μείνεις εδώ (no puedes quedarte aquí)

τέσερεις θέσεις έμειναν (quedaron tres lugares)

μου μένει μόνο μια θέση (me queda sólo un lugar)

θέλω να μείνω έγκυος

ver
απομένω, επιμένω, παραμένω, περιμένω



Pronunciación
méno


Etimología (ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ)
G.A. μένω

Conjugación