μπάνιο

Sustantivo (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ)
baño n.

hipocorístico: μπανάκι

πρέπει να κάνω μπάνιο 
πάω να κάνω ένα μπανάκι


Pronunciación
báño


Etimología
ital. bagno < lat. balneum (del cual nuestra "baño") < lat. balineum < g.a. βαλανεῖον


Declinación

SINGULAR (ENIKOΣ)             PLURAL (ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ)

nominativo       μπάνιο              μπάνια

    genitivo        μπάνιου           μπάνιων

  acusativo        μπάνιο              μπάνια

   vocativo         μπάνιο           μπάνια