έκπληξη / έκπληξις (K.)

Sustantivo (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ)
sorpresa f.


Pronunciación
ékplixi / ékplixis


Etimología
Del G.A. ἔκπληξις < ἐκπλήσσω


Declinación

                         SINGULAR (ENIKOΣ)                               PLURAL (ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ)

nominativo       έκπληξη / έκπληξις                εκπλήξεις

    genitivo        έκπληξης / εκπλήξεως         εκπλήξεων

  acusativo        έκπληξη  / έκπληξιν              εκπλήξεις

   vocativo         έκπληξη / έκπληξι              εκπλήξεις